Θ. Χιώνης: Να δυναμώσει το αντίπαλο δέος, η συλλογικά οργανωμένη διεκδίκηση του λαού στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής με το ΚΚΕ μπροστά
Με μαζική συμμετοχή ολοκληρώθηκε και η δεύτερη μέρα των κεντρικών εκδηλώσεων του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στο Αγρίνιο.
Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η χθεσινή δεύτερη και τελευταία μέρα των εκδηλώσεων έκλεισε με πολύ όμορφο αφιέρωμα στο Θάνο Μικρούτσικο. Όλοι οι συμμετέχοντες τραγούδησαν μαζί με τον Κώστα Θωμαΐδη, την Πολυξένη Καράκογλου και τον Γιώργο Μεράντζα, μεγάλες στιγμές από το μεγάλο έργο του συνθέτη. Συγκινητική στιγμή ο χαιρετισμός που απηύθυνε η σύντροφος του Θάνου, Μαρία Παπαγιάννη, πριν την έναρξη του αφιερώματος.
«Οι εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή που έγραψε και συνεχίζει να γράφει Ιστορία, ξεδιπλώνουν σε όλη την Ελλάδα όπως κι εδώ στο Αγρίνιο το κόκκινο νήμα των αγώνων για να αλλάξουμε τον κόσμο. Συνεχίζουν αυτή την τολμηρή νεανική έφοδο στο μέλλον, διάδοσης των επαναστατικών, ανατρεπτικών ιδεών του ΚΚΕ. Προσφοράς στη δημιουργία, στον Πολιτισμό, που εμπνέεται και εμπνέει τους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Με εικόνες και νότες μίας τέχνης που δεν κοιμίζει σαν σειρήνα, αλλά αφυπνίζει, εμπνέει και παρακινεί στις μάχες για τα όμορφα και τα μεγάλα. Χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία. Αγκαλιάζοντας τις ελπίδες, τις διεκδικήσεις και τα όνειρα των νέων ανθρώπων» σημείωσε ο Θ. Χιώνης.
Αναφέρθηκε στις «56 ενεργές πολεμικές διαμάχες με συνολικά 92 χώρες που είναι σε εξέλιξη σήμερα, οι περισσότερες από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ανταγωνισμοί για τους εμπορικούς δρόμους, ο ενεργειακός πόλεμος, οι δασμοί και οι συναλλαγματικές κόντρες. Η φωτιά στη Μ. Ανατολή και η συνεχιζόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των συμμάχων του, όπως και της ελληνικής κυβέρνησης, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που προετοίμασαν τη στρατηγική συνεργασία με το κράτος δολοφόνο, συμφωνούν με αυτή, υιοθέτησαν τα προσχήματα της σφαγής αλλά τους ενοχλούνε οι εικόνες.
Αυτά επιβεβαιώνουν τα κυνικά oncamera παζάρια ΗΠΑ , Ρωσίας και Ευρωπαίων για “το μήλο της Έριδος”, τη λεία στην Ουκρανία, με τους μύθους περί υπεράσπισης της “ελευθερίας” και της ”δημοκρατίας” και τα εκατέρωθεν προσχήματα να καταρρέουν, συνεχίζοντας να αιματοκυλάμε τον Ουκρανικό και το Ρωσικό λαό. Οι “εκεχειρίες” και οι “διαπραγματεύσεις” είναι μέρος της κλιμάκωσης των πολέμων. Γι αυτό το ΝΑΤΟ αποφάσισε πρόσφατα ότι κάθε κράτος πρέπει να δίνει 5% του ΑΕΠ για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. Η Κίνα κάνει στρατιωτικές επιδείξεις δύναμης. Ενώ πριν λίγους μήνες ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ μέσα σε ένα διαρκές παραλήρημα καλούσε για περικοπές σε συντάξεις, και άλλες δαπάνες όπως για υγεία, παιδεία, πρόνοια, για την ενίσχυση των πολεμικών προϋπολογισμών.
Το σύστημά τους δεν μπορεί να δώσει διέξοδο. Προ των πυλών είναι μια νέα διεθνής οικονομική καπιταλιστική κρίση. Κι όσο οι επενδύσεις στην “πράσινη” και “ψηφιακή” οικονομία δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα κέρδη και κλυδωνίζονται χρηματιστήρια, τόσο θα στρέφονται προς την πολεμική οικονομία και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα τους κεφάλαια!».
Υπογράμμισε ότι ήδη «η μετάβαση της ευρωπαϊκής οικονομίας σε πολεμική γίνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς, με το ράλι των πολεμικών εξοπλισμών και διευκολύνσεων, τα 800 δισ. του “Rearm EU”, τα 150 δισ. του SAFE κι άλλα, πιεσμένη από την αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα για το ποιος θα σέρνει τα επόμενα χρόνια το άρμα του ιμπεριαλιστικού συστήματος.Όταν οι κυβερνώντες, το πολιτικό προσωπικό και οι γραφιάδες του συστήματος μιλάνε και γράφουν για την υπεράσπιση κάποιων δήθεν “αξιών” της “προόδου” και της “ελευθερίας”, εννοούν την ελευθερία των καπιταλιστών να εκμεταλλεύονται τους εργάτες και να αρπάζουν τα επιτεύγματα, τον παραγόμενο πλούτο της ανθρώπινης εργασίας από τους ανταγωνιστές τους, με τα πιο φρικτά πολεμικά εγκλήματα. Κι όσο για τη «πρόοδο» την είδαμε στα ναζιστικά καθάρματα που επανδρώνουν το αστικό κράτος στην Ουκρανία. Στους τζιχαντιστές στη Συρία που εξοπλισμένοι από Τουρκία, Ισραήλ, ΗΠΑ, ΕΕ, είναι πλέον κυβέρνηση! Στο υποτιθέμενο δικαίωμα ενός κατοχικού κράτους να βομβαρδίζει την Παλαιστίνη, τη Συρία, τον Λιβανο, την Υεμένη, το Ιράν, να πυροβολεί στο ψαχνό μικρά παιδιά που στέκονται στην ουρά της ανθρωπιστικής βοήθειας. Τα κροκοδείλια δάκρυα κυβερνήσεων της ΕΕ περισσεύουν, όπως όμως και η χρηματοδότηση από την ΕΕ με μισό δις Ισραηλινών ιδρυμάτων και εταιρειών που εξασφαλίζουν τη μηχανή σφαγής και κατοχής».
Κάλεσε σε «καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα κόμματα του ευρωατλαντισμού, της πολεμικής εμπλοκής και προετοιμασίας, που έχουν δώσει γη και ύδωρ στους φονιάδες των λαών και υιοθετούν τα γελοία ιμπεριαλιστικά προσχήματα για να σύρουν τον λαό στο σφαγείο των πολέμων» και πρόσθεσε:
«Η ακρίβεια τσακίζει το λαϊκό εισόδημα και οι μισθοί μένουν καθηλωμένοι γιατί λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν όπως λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά ο λαός πληρώνει εκατομμύρια για ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς, 25 δισ. τα επόμενα χρόνια που παρουσιάζονται ότι δήθεν είναι για την άμυνα της χώρας και τα βλέπουμε να στέλνονται στην Ουκρανία, τη Σαουδική Αραβία, την Ερυθρά Θάλασσα κι αλλού. Έχουν μετατρέψει με βάσεις, λιμάνια, υποδομές, τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο και στόχο αντιποίνων, με την Αιτωλοακαρνανία να έχει ειδικό ρόλο.
Στη στρατιωτική Αεροπορική Βάση του Ακτίου είναι εγκατεστημένη η “Forward Operational Base” – FOB (προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση) του ΝΑΤΟ στην οποία σταθμεύουν τα ιπτάμενα κατασκοπευτικά ραντάρ τύπου Αwacs, που σαρώνουν τον εναέριο χώρο στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες για τη ΝΑΤΟική στρατιωτική μηχανή.
Πριν από λίγους μήνες πραγματοποιήθηκε η γιγάντια ΝΑΤΟική άσκηση – πρόβα πολέμου ”Ramstein Flag 24” με επίκεντρο την Ανδραβίδα, αλλά και τις βάσεις του Αράξου και του Άκτιου. Που πρόκειται για τη μεγαλύτερη ΝΑΤΟική αεροπορική άσκηση που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ευρώπη . Ενώ υπάρχουν και συγκεκριμένα σχέδια για αξιοποίηση του λιμανιού στο Πλατυγιαλι για φιλοξενία Νατοϊκών και άλλων πλοίων .Τι γίνεται ανάμεσα στα άλλα στις περιοχές όπου υπάρχουν αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις, τα είδαμε και στη συνομιλία του Καμένου για “τα κανονίσματα” στη Κρήτη, στα πλαίσια βέβαια της αναβάθμισης των “στρατηγικών σχέσεων” με τις ΗΠΑ, που ξεκίνησε η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και “απογείωσε” η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ενώ οι νόμιμοι και παράνομοι δεσμοί κρατικών μηχανισμών και θεσμών με επιχειρηματικά συμφέροντα και το οργανωμένο έγκλημα επιβεβαιώνει τη σαπίλα τους.
Η μετατροπή της περιοχής και της χώρας μας σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικού πολέμου, ενταγμένο στο σχεδιασμό της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, αποτελεί αναβάθμιση των πιο αποκρουστικών κι επικίνδυνων σχεδιασμών, των επιλογών της αστικής τάξης για να συμμετέχει στο πλιάτσικο και στο μοίρασμα της λείας. Γι αυτό ετοιμάζουν κι επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία στο Αιγαίο, την ώρα που στο Κυπριακό υφαίνονται σχέδια που μονιμοποιούν τη διχοτόμηση. Καθώς η εμπλοκή της Ελλάδας πιο βαθιά στα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ ούτε προστατεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ούτε προσφέρει ασφάλεια στον λαό.
Άλλωστε την ίδια ώρα που εγχώριοι ενεργειακοί και κατασκευαστικοί όμιλοι τρέχουν να πιάσουν θέση στα επενδυτικά σχέδια για την “απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρώσικο αέριο” για άλλη μία χρονιά οι λογαριασμοί για τα λαϊκά νοικοκυριά είναι φωτιά. Το ίδιο θα συνέβαινε και με το καλώδιο διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ εάν δεν έμενε όπως φαίνεται στα χαρτιά. Το ίδιο, κέρδη για τους ομίλους και πανάκριβο ρεύμα για λαό, το ζείτε και με το γάζωμα – εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε όλες σχεδόν τις βουνοκορφές του νομού σας. Αυτός είναι ο καπιταλισμός! Και δεν υπάρχει έγκλημα που θα διστάσει να διαπράξει μπροστά στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους!».
Ο Θ. Χιώνης έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο «κατά παραγγελία των εργοδοτικών ενώσεων και ευρωπαϊκών επιτρόπων νομοσχέδιο έκτρωμα για τις 13 ώρες δουλειά σε έναν εργοδότη και την δουλειά λάστιχο. Για να δουλεύουμε όπως, όσο και όποτε θέλουν τα αφεντικά. “Σβήνοντας” ακόμα περισσότερο τα όρια μεταξύ εργάσιμου και “«μη εργάσιμου” χρόνου, ελαχιστοποιώντας δηλαδή το χρόνο που ο εργαζόμενος “δεν είναι διαθέσιμος για εργασία”.
Μιας κι ο εργάσιμος χρόνος είναι ο πραγματικός χρυσός για τον καπιταλιστή, η πηγή του πλούτου του! Που θέλει να τον προσαρμόζει έτσι που να ρουφάει όσο γίνεται περισσότερη εργατική δύναμη κάθε ώρα, λεπτό, δευτερόλεπτο, με κριτήριο τις ανάγκες της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας.Πρόκειται για επιδίωξη στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, έχουν προηγηθεί 8 διαφορετικοί νόμοι σε αυτή την κατεύθυνση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και με αυτό το εγκληματικό νομοσχέδιο κλιμακώνεται μια πορεία που περιλαμβάνει: Τις ευέλικτες μορφές εργασίας και την “εκ περιτροπής εργασία”, τη “διευθέτηση”, την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την αύξηση των νόμιμων υπερωριών, τη μείωση της αμοιβής για τις υπερωρίες, τη δουλειά 13 ώρες σε δύο εργοδότες, τα διακεκομμένα ωράρια ακόμα και στη μερική απασχόληση».
«Δεν μας κλέβουν απλά κάποιες επιπλέον ώρες απλήρωτης εργασίας! Μας κλέβουν το δικαίωμα να ζούμε σαν άνθρωποι, όπως μας αξίζει στον 21ο αιώνα!» τόνισε και πρόσθεσε:
«Γιατί σήμερα, η τεράστια εξέλιξη της τεχνολογίας επιτρέπει και κάνει αναγκαία την αποφασιστική μείωση του εργάσιμου χρόνου και την κατοχύρωση δημιουργικού ελεύθερου χρόνου. Γι’ αυτό και στο στόχαστρο του απεργιακού αγώνα που έιναι μπροστά μας βρίσκεται η διεκδίκηση για 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο, με αυξήσεις στους μισθούς».
«Η κυρίαρχη πολιτική δεν διορθώνεται, αντίθετα θα γίνεται όλο και πιο άγρια, πιο καταστροφική, πιο ασφυκτικό το πλαίσιο της ΕΕ, πιο επικίνδυνοι οι πολεμικοί σχεδιασμοί, το κεφάλαιο είναι αχόρταγο για κέρδη» τόνισε και πρόσθεσε:
«Γι αυτό και τα επιτελεία του συστήματος ανησυχούν. Η αμφισβήτηση, η αγανάκτηση, η οργή που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική ακόμα δεν είναι παροδική.
Γνωρίζουν ότι υπάρχει και μπορεί να δυναμώσει το αντίπαλο δέος, η συλλογικά οργανωμένη, κοινή δράση και διεκδίκηση του λαού και της νεολαίας στο δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής, με το ΚΚΕ μπροστά! Αυτό που πραγματικά ανησυχεί την αστική τάξη και τα επιτελεία της είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η προοπτική της κοινωνικής συμμαχίας ρήξης και ανατροπής, η συσπείρωση περισσότερων δυνάμεων σε αυτήν την κατεύθυνση που βάζει στο στόχαστρο, τον πραγματικό υπεύθυνο για τα βάσανα του λαού. Αυτόν που έχει την πραγματική εξουσία και τον πλούτο στα χέρια του, δηλαδή το κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Για να τελειώνουμε με το εχθρικό αντιλαϊκό κράτος των καπιταλιστών. Σε αυτόν τον αγώνα σας καλούμε όλες και όλους.
Η αστική τάξη και τα επιτελεία της, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Αλλά και γι αυτό δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη. Ο λαός μπορεί να εμπιστευτεί τη δύναμη και το δίκιο του, να βαθύνει τις δυσκολίες του συστήματος με τη δύναμη της οργάνωσης και της πάλης του κι όχι να τις μπαλώσει, τροφοδοτώντας την αδιέξοδη κυβερνητική διαχείριση αυτού του σάπιου συστήματος.Ξέρουμε ότι ο τροχός της ιστορίας θα γυρίσει προς τα μπρος, κι ότι θα είναι έργο μαζών. Όσο πιο δυνατό είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης, θα μπορεί να δυναμώνει μια ευρύτερη εργατική- λαϊκή πρωτοπορία ικανή να ανταποκριθεί σε κάθε καμπή της ταξικής πάλης, να απορρίπτει αποφασιστικά διλήμματα ξένα προς τα συμφέροντα των εργαζομένων, να χαράζει την αποφασιστική πάλη της για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο.
Γι αυτό και δρούμε καθημερινά, με αντοχή και τόλμη, με εφόδιο τη δύναμη των επαναστατικών ιδεών μας, μπροστά σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση, συνεγείροντας τις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις, με πνεύμα ευθύνης, μαχητικής ρεαλιστικής αισιοδοξίας να γίνουμε καλύτεροι στον δίκαιο αγώνα μας, στην προώθηση του Προγράμματός μας, για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με αξιοπρέπεια, κοινωνική ευημερία, όπως αρμόζει στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, του λαού και των παιδιών του, όπως ταιριάζει στον 21ο αιώνα!».
Το σύγχρονο και πραγματικά προοδευτικό σήμερα είναι να δυναμώσει ο αγώνας για ριζικές ανατροπές
Ο Θ. Χιώνης επισήμανε, ακόμα:
«Η αστική τάξη και τα επιτελεία της, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Αλλά και γι αυτό δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη. Ο λαός μπορεί να εμπιστευτεί τη δύναμη και το δίκιο του, να βαθύνει τις δυσκολίες του συστήματος με τη δύναμη της οργάνωσης και της πάλης του κι όχι να τις μπαλώσει, τροφοδοτώντας την αδιέξοδη κυβερνητική διαχείριση αυτού του σάπιου συστήματος.
Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλα χαμένα χρόνια και νέες παγίδες. Τα περί «προοδευτικής» ή οποιασδήποτε άλλης εναλλακτικής» μέσα σε αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, μέσα στην ΕΕ των λόμπι και στο ΝΑΤΟ των πολέμων, που αναμασούν ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά κι λοιποί πρόθυμοι, είναι ένας νέος γύρος κοροϊδίας του λαού. Τα διάφορα σενάρια rebranding δεν αφορούν μόνο πρόσωπα όπως ο Τσιπρας και αυταπατών, όπως ο “δημοκρατικός καπιταλισμός” και η “ευρωπαική κανονικότητα”. Αλλά σχέδια “ανάτασης” των κερδών του κεφαλαίου και ανάκτησης της κλονισμένης εμπιστοσύνης στο σάπιο αστικό κράτος.
Το σύγχρονο και πραγματικά προοδευτικό σήμερα είναι να δυναμώσει ο αγώνας για ριζικές ανατροπές, η μαζική λαϊκή δράση να κάνει στην άκρη και να σαρώσει αυταπάτες και δήθεν εναλλακτικές εντός των τειχών. Υπάρχει πια μεγάλη πείρα παλιότερη και νεότερη για δήθεν εναλλακτικές χωρίς σύγκρουση με το κέρδος και το σύστημα, για τα αντιλαϊκά αποτελέσματά τους.
Και ας μοχθούν τώρα ξανά να αναπαλαιώσουν φθαρμένα υλικά της τελευταίας 15ετίας για την επανάληψη της ίδιας εξαπάτησης του ελληνικού λαού για να εξασφαλίσουν τη “σταθερότητα” του συστήματος της εκμετάλλευσης από τη λαϊκή δυσαρέσκεια που μεγαλώνει.
Έχει “γίνει ταμείο”. Από τη μία οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν από όλες τις κυβερνήσεις και την ίδια την ΕΕ, τεράστιο οπλοστάσιο για την ένταση της εκμετάλλευσης, για το ξεζούμισμα του λαϊκού εισοδήματος, για κέρδη ρεκόρ, για νέα πεδία επενδύσεων στο έδαφος πλέον της πολεμικής οικονομίας και της πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής.
Οι εργαζόμενοι, στο δικό τους “ταμείο”, και από αυτήν τη 15ετία – σφαγείο μπορούν να δούν ότι όλα αυτά τα χρόνια δοκιμάστηκαν τα πάντα, οι συνταγές κάθε είδους: Δοκιμάστηκαν και τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα και τα “επεκτατικά” με “χαλάρωση” και χρηματοδοτήσεις προς το κεφάλαιο μέσα παραδείγματος χάρη από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Δοκιμάστηκαν και μονοκομματικές κυβερνήσεις στο όνομα της “σταθερότητας” και κυβερνήσεις συνεργασίας στο όνομα της “συναίνεσης”. Και “φιλελεύθερες” και “προοδευτικές” για την αξιοποίηση των διαφόρων “μειγμάτων”, μαζί και των “τεχνοκρατών” για “ρεαλιστικές λύσεις” στο ίδιο πάντα πλαίσιο.
Δοκιμάστηκαν, διαψεύστηκαν παταγωδώς και πληρώθηκαν πανάκριβα οι ψεύτικες ελπίδες που έσπειρε η αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι αυτό το σφαγείο της ΕΕ και της εξουσίας των επιχειρηματικών ομίλων δεν μετατρέπεται σε απάνεμο λιμάνι για τους λαούς, ότι γίνεται μόνο χειρότερο, ακόμα πιο βάρβαρο και αντιδραστικό.
Για να μη μετράει ο λαός άλλες χαμένες 15ετίες, είναι μονόδρομος η οργάνωση της πάλης, η διεκδίκηση με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του, απέναντι σε ένα σύστημα που τις θεωρεί “κόστος”. Διέξοδος υπάρχει στη σύγκρουση με τη βάρβαρη πολιτική του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων, με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της. Στην πολιτική αλλαγή με ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου που ορθώνει εμπόδια για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, κρίσεις και πολέμους.
Εκεί καταθέτει το ΚΚΕ όλες του τις δυνάμεις. Εκεί καταθέτει την μαχητικότητα, την αγωνιστικότητα, την τιμιότητα που διακρίνουν ευρύτερα εργατικά-λαϊκά στρώματα που ενδεχόμενα να μην συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ.
Ένα ΚΚ μπορεί να χαράσσει και να ανοίγει το δρόμο, όταν παραμένει αδέσμευτο από το αστικό κράτος και τα κυβερνητικά δεσμά του συστήματος, καθοδηγητική δύναμη στην ανάπτυξη της δημιουργικής δύναμης της ιστορίας, της ταξικής πάλης.
Αποδείχθηκε μάλιστα ότι το καπιταλιστικό σύστημα στηρίχθηκε σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, σε συνθήκες εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο όχι μόνο από τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά και κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται αριστερά, ανανεωτικά, αντισυστημικά ή όπως αλλιώς. Δεν υπήρξε στην ιστορία κυβέρνηση με συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή ΚΚ που να αποτέλεσε εφαλτήριο για την επίθεση στο κεφάλαιο, στον ιμπεριαλισμό αλλά το αντίθετο, όπως μας δείχνουν πολύ καθαρά τα παραδείγματα στη Γαλλία, την Ιταλία και σε μια σειρά άλλες χώρες. Πολύ περισσότερο δεν αποτέλεσε το κλειδί, όπως ορισμένοι έλεγαν, για το πέρασμα στο σοσιαλισμό».
