Με αφορμή το θάνατο του μεγάλου μας μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, μετά από πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης Ακτίου – Βόνιτσας, εγκρίθηκε ομόφωνα από το ΔΣ Ακτίου – Βόνιτσας το παρακάτω ψήφισμα :
ΨΗΦΙΣΜΑ για το ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Τα λόγια είναι περιττά μπροστά στην τεράστια συμβολή του Μίκη Θεοδωράκη στον λαϊκό μας πολιτισμό, αλλά και στους μεγάλους αγώνες. Η Τέχνη του είναι μεγάλη γιατί είναι δεμένη με τους πόθους, τις αγωνίες και την πάλη των ταπεινών αυτής της Γης. Γι’ αυτό και η μεγαλύτερη τιμή για τον ίδιο ήταν ότι οι λαοί μπορούν και αναγνωρίζουν στο έργο του το πρόσωπό τους.
Η μουσική ιδιοφυΐα του Μίκη Θεοδωράκη συνέβαλε καθοριστικά στην πολιτιστική αναγέννηση της μεταπολεμικής Ελλάδας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το αναγνωρίζει αυτό σήμερα.
Το έργο του θα φλογίζει πάντα τους νέους, την καρδιά κάθε νέου αγωνιστή, καθώς έκανε μελωδίες “το όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων” για “όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι”. Θα μας μείνει χαραγμένο και ριζωμένο στην ψυχή μας, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που δίνουμε καθημερινά, αλλά και τις μάχες που μας περιμένουν.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού, αποτελώντας σημαντικό κεφάλαιο του σύγχρονου νεοελληνικού πολιτισμού, με παγκόσμια μάλιστα επιρροή. Μελοποίησε σπουδαίους Έλληνες ποιητές, παντρεύοντας τη συμφωνική με την ελληνική παραδοσιακή και δημοτική μουσική, εκφράζοντας με νότες τις αγωνίες, τους πόθους, τους αγώνες και τα πάθη του ελληνικού λαού. Όπως έλεγε ο ίδιος: “Ο λαός δεν μπορούσε ούτε να πλησιάσει τη μεγάλη ποίηση, γιατί δεν είχε στη διάθεσή του τα κλειδιά να ανοίξει τις μεγάλες πόρτες. Κάνοντας τραγούδι και βάζοντας στα χείλη του τη μεγάλη ποίηση, είναι σαν να του πρόσφερα αυτό το σπάνιο κλειδί να ανοίξει τις μεγάλες πόρτες”. Μελοποίησε Σολωμό, Βαλαωρίτη, Πολέμη, Δροσίνη, Παλαμά, Χατζόπουλο, Μαλακάση, Γρυπάρη και μετέπειτα Σεφέρη, Ελύτη και Ρίτσο, με τον οποίο τον συνέδεε μια βαθιά σχέση, που άφησε πίσω αξεπέραστους καρπούς δημιουργίας.
Σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ, έδωσε μάχες στα Δεκεμβριανά, πέρασε φριχτά βασανιστήρια σε φυλακές και εξορίες, έδρασε στην παρανομία, αποκτώντας βιώματα που αποτέλεσαν τη μαγιά για τη σύνθεση του απέραντου μουσικού του κόσμου. Ο ίδιος είχε αναφέρει: “Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ. (…) Όπως βλέπετε, το βιογραφικό μου είναι γεμάτο με τους αγώνες που έδωσα μες στις γραμμές του ΚΚΕ. Αγώνες που συνδυάστηκαν με τις μουσικές συνθέσεις εκείνης της εποχής”…
Οι μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη, εμπνευσμένες από την αγωνιστική κληρονομιά του λαού μας, θα ζουν παντοτινά ως μια μεγάλη πολιτιστική παρακαταθήκη που περνά από γενιά σε γενιά.
Η προσφορά όμως στον πολιτισμό ήταν πάντα συνυφασμένη με τους αγώνες και τις αγωνίες του λαού μας. Ήταν έκφραση της αγωνίας μιας προσωπικότητας ανήσυχης, δημιουργικής, για να βρει τρόπους να συμβάλει και στην πνευματική πολιτιστική ανάπτυξη του λαού μας, ταυτόχρονα με την αναχαίτιση μιας συνεχούς απόπειρας φθοράς και παρακμής.
Στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη συναντάμε τη βαθιά αλληλεγγύη της τέχνης στη ζωή και τους αγώνες του λαού μας. Δεν μπορείς να μη νιώσεις ακριβώς αυτό, όταν ακούς τα τραγούδια του. Ποτέ άλλοτε δεν δέθηκε τόσο πολύ το πολιτικό σύνθημα με την τέχνη. Ο Μίκης έδωσε τα πάντα σ’ αυτό και αυτό δεν το ξεχνάμε ποτέ.
Από τον συγκλονιστικό “Επιτάφιο”, στο μεγαλειώδες “Canto General”. Από την αθάνατη “Ρωμιοσύνη”, τα “18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας” και το “τραγούδι του νεκρού αδελφού”, στο “Μαουτχάουζεν”, το “Άξιον Εστί”, τις “Μικρές Κυκλάδες”, την “Πολιτεία Α’ και Β'”, τους “Λιποτάκτες”, το “Αρχιπέλαγος” και τόσα άλλα σπουδαία έργα, ήχους, μελωδίες, μιας ανεξάντλητης μουσικής προσφοράς.
Εμπνευσμένες από τα κοινωνικά βιώματα του λαού μας, τις ιστορικές, λαϊκές παρακαταθήκες, τις θυσίες, που με τη σειρά τους αυτά τα έργα συνόδεψαν τους καθημερινούς λαϊκούς ταξικούς αγώνες, ρίζωσαν στις καρδιές μας, έγιναν συστατικό στοιχείο της συλλογικής μνήμης, της λαϊκής συνείδησης.
Μελωδίες, τραγούδια, που ντύθηκαν, χτίστηκαν πάνω σε σπουδαία ποίηση κορυφαίων Ελλήνων ποιητών.
Σε εποχές δύσκολες, σε μέρες σκληρής πάλης του λαού μας, ενάντια στον φασισμό, στον καπιταλισμό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα.
Σε μέρες ηρωικής ανόδου του κινήματος, κοσμογονίας των επαναστατικών ιδανικών, αλλά και στις μέρες ήττας, διώξεων, εκτελέσεων, αντιδημοκρατικών μέτρων, απολύσεων, θυσιών και άφθαστου ηρωισμού των παιδιών του λαού μας στην πάλη τους για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ο Μίκης της αντίστασης και των αγώνων. Ο Μίκης της δημιουργίας και της μεγάλης Τέχνης. Ο Μίκης που μας έμαθε να τραγουδάμε λόγια μεγάλων ποιητών. Ο Μίκης που ευτύχησε να δει τα έργα του να ριζώνουν στην καρδιά και το μυαλό ενός ολόκληρου λαού, γιατί σε αυτά τα έργα είναι χαραγμένα οι αγωνίες, οι πόθοι, τα οράματά του, δεν βρίσκεται πια μαζί μας, ως Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Ακτίου Βόνιτσας θεωρούμε ως ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν το μεγάλο άνθρωπο ο Δήμος μας να δώσει το όνομά του σε δρόμο ή πλατεία της Βόνιτσας.
