Στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αγρινίου πραγματοποιήθηκε η έναρξη των δραστηριοτήτων της Διακονίας Στηρίξεως Γυναικών «Παναγία η Παραμυθία της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, το απόγευμα της Τετάρτης 15ης Νοεμβρίου 2023.
Αρχικά, τελέσθηκε η Ακολουθία του Αγιασμού από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνό.
Στη συνέχεια η Υπεύθυνη της Διακονίας, Γερόντισσα Μαριάμ, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Κατερινούς Μακρυνείας παρουσίασε συνοπτικά τους τομείς δράσης και ευθύνης της Διακονίας, μεταξύ των οποίων: η αντιμετώπιση συγχρόνων κοινωνικών προβλημάτων, που απασχολούν τη γυναίκα∙ η ενδυνάμωση του ρόλου της γυναίκας στο πνευματικό και προνοιακό έργο της Εκκλησίας∙ η ανάπτυξη νέων μορφών εθελοντικής δράσης και η πνευματική, ψυχική στήριξη και η κοινωνική προστασία της γυναίκας και της οικογένειας.
Επίσης ανέφερε αναλυτικά τις εθελοντικές δράσεις που πραγματοποιεί η Διακονία Στήριξης Γυναικών, όπως: η λειτουργία του Κέντρου, η φροντίδα για την παιδεία (αγωγή των παιδιών, δημιουργική απασχόληση παιδιών), οι επισκέψεις αγάπης (σε μοναχικά άτομα, σε ιδρύματα, στο νοσοκομείο, σε ειδικά σχολεία) και η διοργάνωση εκδηλώσεων (εκπαίδευση εθελοντριών, προληπτική ιατρική, μηνιαίες συνάξεις, προσκυνηματικές εκδρομές, κ.α.).
Κεντρικός ομιλητής στην πρώτη αυτή σύναξη ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, ο οποίος ανέπτυξε το ετήσιο πνευματικό μήνυμα: «παρακαλεῖτε ἀλλήλους καὶ οἰκοδομεῖτε εἷς τὸν ἕνα, καθὼς καὶ ποιεῖτε … νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους…» (Α’ Θεσ. 5, 11, 14).
Ακολουθεί η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
Είναι μεγάλη η χαρά μου, που βρίσκομαι ανάμεσά σας. Ο Σύλλογός σας και το έργο που προσφέρει, αποτελούν απτή απόδειξη των δυνατοτήτων της Εκκλησίας μας να στηρίξει με τρόπο αναντικατάστατο την κοινωνία μας, μέσω πρωτοποριακών κοινωνικών δομών, όπως αυτή, στην οποία σήμερα παρευρίσκομαι.
Όπως γνωρίζετε, επί σειρά ετών, διακόνησα στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος, η οποία σφραγίστηκε από την παρουσία του μακαριστού Μητροπολίτου της και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου. Επί της ποιμαντορίας του ιδρύθηκαν παρόμοιες δομές, τις οποίες συνέχισε και ανάπτυξε ο νυν Μητροπολίτης και πνευματικός μου πατέρας Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ιγνάτιος. Τις πρωτοβουλίες αυτές συνέχισε ο μακαριστός Χριστόδουλος και ως Αρχιεπίσκοπος. Βασικό τους χαρακτηριστικό υπήρξε και παραμένει η όσο το δυνατόν ευρύτερη συμμετοχή των λαϊκών στη ζωή της Εκκλησίας. Η κατεύθυνση αυτή αποτελεί συνέχεια της μακραίωνης παράδοσης της Εκκλησίας μας, η οποία κατανοούσε πάντοτε τον εαυτό της ως σώμα, το οποίο έχει ανάγκη όλα τα μέλη του. Πρόκειται κατ’ ουσίαν για την υλοποίηση της εκκλησιολογίας του Αποστόλου Παύλου, όπως περιγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο της Προς Κολασσαείς επιστολής του, αλλά και στην Α’ Προς Κορινθίους επιστολή, με αποκορύφωμα το επιγραμματικό χωρίο: «υμείς εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέλους», δηλ. «Εσείς όλοι μαζί αποτελείτε το σώμα του Χριστού, και είστε μέλη του, ο καθένας σας χωριστά» (Α’ Κορ. ιβ’ 27).
Ιδού, λοιπόν, η αιτία της μεγάλης χαράς, η οποία σχετίζεται με την αποψινή παρουσία μου. Ο Σύλλογος σας, αποτελεί μία ακόμα έκφραση αυτού του οράματος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, προκειμένου οι πάντες να προσφέρουν, σύμφωνα με τις δυνάμεις τους και τα ιδιαίτερα χαρίσματα τους. Όμως, η δική σας προσπάθεια και η δική σας προσφορά επιβεβαιώνουν ιδιαιτέρως τον καθοριστικό ρόλο της γυναίκας στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά και ευρύτερα της κοινωνίας. Η προσφορά αυτή, όπως καλά γνωρίζετε, δεν αφορά μόνον τον φιλανθρωπικό ζήλο, τον οποίο τόσο αξιοθαύμαστα επιδεικνύετε, αλλά κρατά διαρκώς ενώπιον όλων μας τις πνευματικές διαστάσεις τις γυναικείας συμβολής στην υπόθεση της σωτηρίας των ανθρώπων. Εκείνο το «γένοιτο» κατά την διάρκεια του Ευαγγελισμού, το οποίο ανοίγει τον δρόμο εισόδου του ίδιου του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία, προέρχεται από γυναικεία χείλη. Η προσωπικότητα της Παναγίας, οι αρετές της, η αγνότητά της και η πλήρης παράδοση όλης της υπάρξεώς της στο θέλημα του Θεού την τοποθετούν, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, στην υψηλότερη πνευματική βαθμίδα του ανθρώπινου γένους.
Όλα αυτά τα ανέφερα, διότι επιθυμώ να είναι σαφής και αναμφίβολη προς εσάς, τόσο η σημασία που προσδίδω στο έργο σας, όσο και η επιθυμία μου να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο οι δεσμοί συνεργασίας με τη Μητρόπολη, αλλά και με εμένα προσωπικά.
Το χωρίο, το οποίο γίνεται αφορμή της ευλογημένης αυτής ευκαιρίας της επικοινωνίας μας, αποτελεί τον 14ο στίχο του 5ου κεφαλαίου στην Α’ Επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς του Αποστόλου Παύλου: «Παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, νουθετεῖτε τοὺς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τοὺς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρὸς πάντας», δηλ. «Σας προτρέπουμε αδελφοί μου να συμβουλεύετε τους άστατους, να παρηγορείτε τους ολιγοψύχους, να στηρίζετε τους αδυνάτους στην πίστη και να δείχνετε μακροθυμία σε όλους».
Το απόσπασμα αυτό ανήκει, όπως προείπα, στην Α’ επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς, μία επιστολή γεμάτη πατρικό ενδιαφέρον για τη νεοσύστατη Εκκλησία της Θεσσαλονίκης, από την οποία ο Παύλος αναχώρησε σύντομα, καθώς η μεγάλη απήχηση του κηρύγματός του εξόργισε τους εκεί Ιουδαίους. Όταν έφτασε στην Αθήνα, έστειλε τον Τιμόθεο στη Θεσσαλονίκη, για να ενθαρρύνει και να στηρίξει τους Θεσσαλονικείς στην πίστη. Ο Τιμόθεος επιστρέφει και ξανασυναντά τον Παύλο στην Κόρινθο, του φέρνει ειδήσεις, οι οποίες γεμίζουν την καρδιά του Αποστόλου Παύλου με μεγάλη χαρά. Αυτό το καταλαβαίνουμε από την αρχή κιόλας της επιστολής, όπου χαρακτηρίζει τους αγαπημένους του Θεσσαλονικείς ως υπόδειγμα για όλους τους πιστούς της Μακεδονίας αλλά και της Αχαΐας.
Το κείμενο της επιστολής είναι πολύ σημαντικό, διότι αποτελεί την πρώτη γνωστή επιστολή του Αποστόλου Παύλου αλλά και, κατά πάσα πιθανότητα, το πρώτο, κατά χρονική σειρά, βιβλίο της Καινής Διαθήκης.
Ο χρόνος συγγραφής τοποθετείται στο 51 μ. Χ., είναι όμως τόσο εναργής ο παύλειος λόγος και τόσο διαχρονικές οι παραινέσεις του, ώστε θα νόμιζε κανείς, πως απευθύνει την επιστολή αυτή προς ολόκληρη την Εκκλησία του 21ου αιώνα. Ιδιαίτερα το σημερινό χωριό, στρέφει την προσοχή μας προς τέσσερεις κατηγορίες ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται ανάμεσα μας, ανήκουν στην Εκκλησία και πιθανόν εργάζονται μαζί μας στα έργα της φιλανθρωπίας, της κατήχησης και της ποιμαντικής. Είναι αδελφοί μας με τους οποίους συγκροτούμε το σώμα της Εκκλησίας, μοιραζόμαστε τον ζήλο για προσφορά, δίνουμε μαρτυρία στον κόσμο για την αγάπη του Χριστού.
Κι όμως! Προκύπτουν σε αυτούς ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις, τις οποίες πρέπει να διαχειριστούμε με ευγένεια και διακριτικότητα, προκειμένου να επανεύρουν τον προσανατολισμό τους, αλλά και να διατηρηθεί η ενότητα και η αγάπη μεταξύ όλων.
Πρώτη τέτοια κατάσταση στο σημερινό χωρίο είναι η αστάθεια, η μη σταθερότητα στην πνευματική ζωή, αλλά και στη συμπεριφορά. «Νουθετείτε τους ατάκτους», λέει ο Παύλος. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, γνωρίζουν καλά τον κίνδυνο που διατρέχουν οι άτακτοι, δηλαδή, όχι μόνον οι ανυπότακτοι στην τάξη της Εκκλησίας, αλλά και οι άστατοι στην πνευματική τους ζωή. Στα κείμενά τους τούς παρομοιάζουν με εκείνον, ο οποίος, με το δεξί του χέρι συνάζει τον καρπό και με το αριστερό τον σκορπάει. Για τους έμπειρους πνευματικούς είναι βεβαίως γνωστή η αστάθεια της ανθρώπινης φύσης, το «τρεπτόν» της ψυχικής προαίρεσης αλλά και της εξωτερικής συμπεριφοράς, πράγματα τα οποία, βεβαίως, είναι αλληλένδετα. Ως βασικό παράγοντα όμως ενίσχυσης τις σύμφυτης με την ανθρώπινη φύση αστάθειας οι Πατέρες μας αναφέρουν την αμέλεια, δηλαδή την εγκατάλειψη της συστηματικότητας στην πνευματική και λατρευτική ζωή και ιδιαίτερα την αυξομείωση του ζήλου, αλλά και του χρόνου που αφιερώνουμε στην προσευχή. Γι’ αυτό και πολύ συχνή παραίνεση, εκ μέρους πολλών γερόντων πνευματικών, αποτελεί η επιμονή στην προσευχή, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. «Ούτε μία ημέρα να μην εγκαταλείψεις την προσευχή» διδάσκει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «διότι οι επιπτώσεις στην πνευματική προκοπή όχι μόνον θα είναι άμεσες, αλλά και θα
