Η δραματική μείωση των πληθυσμών της γαρίδας στον Αμβρακικό κόλπο, σε συνδυασμό με την αραίωση -έως το όριο εξαφάνισης- κάποιων ειδών ψαριών, έχει φέρει προ αδιεξόδου τις οικογένειες των ψαράδων στην περιοχή. Η απαγόρευση της αλιείας με μηχανότρατες μέσα στον κόλπο, έχει αντικατασταθεί από την ανεξέλεγκτη δραστηριότηταιδιόκτητων σκαφών, που χρησιμοποιούν εξοπλισμό μηχανότρατας χωρίς την απαραίτητη άδεια. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την γενικότερη υπεραλίευση, έχει οδηγήσει προ πολλού την κατάσταση σε σημείο συναγερμού.
Την ίδια ώρα, από την όποια έκτακτη ενίσχυση εξαιρούνται οι ιδιοκτήτες σκαφών που δεν διαθέτουν βιβλίο γέφυρας, κάτι όμως που, εκ του νόμου, δεν είναι υποχρεωτικό και συνεπώς δεν θα έπρεπε να ισχύσει αυτή η εξαίρεση.
Η μαύρη αλήθεια είναι ότι, αν δεν γίνει κάτι δραστικό τώρα, ένας κόλπος που συντηρούσε οικογένειες ιδιοκτητών 500 σκαφών οδηγείται στην νέκρωση και ήδη πολλοί ψαράδες αναζητούν απεγνωσμένα ευκαιρίες απόσυρσης με δραματικά αποτελέσματα για την οικονομία της περιοχής και την οικολογική ισορροπία. Κανείς υπεύθυνος δεν δικαιούται να μένει θεατής μπροστά σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Οι πραγματικοί ιδιοκτήτες μηχανότρατων, μαζί με τους παράκτιους αλιείς, θα μπορούσαν να συντονίσουν τις ενέργειές τους εναντίον μίας θεσμοποιημένης παρανομίας. Αν η χώρα ανήκει στην Δύση, οπωσδήποτε δεν πρέπει αυτό να σημαίνει στην άγρια Δύση. Η επικοινωνιακή διαχείριση συμβάλλει στην επιδείνωση της κατάστασης και στην αναπαραγωγή αδιεξόδων για την περιοχή.
foto e-maistros
