19η Μαΐου….. ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας με κατ΄ ουσίαν συμβολισμό την εναντίωση απέναντι στη λήθη και την απόκρυψη της ιστορίας.
Οι εξ ανατολών γείτονες αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 – τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου, χωρίς να αντιλαμβλάνονται την πλήρη αποδόμηση των ισχυρισμών τους.
Ύστερα από 27 αιώνες ένας λαός εκριζώνεται από τη γη του αφήνοντας, στα πατρικά εδάφη τις περιουσίες, τους διασκορπισμένους συγγενείς τους, αλλά και τους τάφους των προγόνων τους και καταλήγoυν στην μητέρα πατρίδα ανέστιοι και επιδιδώμενοι σε έναν αγώνα επιβίωσης.
353.000 Έλληνες Πόντιοι σφαγιάστηκαν τις ζοφερές εκείνες ημέρες του ξεριζωμού σε μια ατέρμονη πορεία θανάτου, ενώ 1.250.000 πήραν τον κακοτράχαλο δρόμο της προσφυγιάς.
Και πέτυχαν, μεγαλούργησαν. Μπόλιασαν τον ελληνικό κόσμο με την προοδευτικότητα, την εργατικότητα και τη ευημερία.
Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε ως αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για την επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών και χριστιανικών κοινοτήτων.
Υπήρξε μια συστηματικά προσχεδιασμένη πολιτική γενοκτονία με σφαγές, φρικαλεότητες, βιαιοπραγίες, μαζική βία, συλλήψεις, τάγματα εργασίας, μαζικές εκτοπίσεις, πορείες θανάτου, σφαγιασμοί μαθητών στα σχολεία, καταναγκαστικά έργα, και φυλακίσεις. Εφάρμόστηκαν απάνθρωπες και
